FMOND Workbook
A Food Monologue on Nutrition Drama by Γεωργία Μεγαρίτη
"Η θρέψη ξεκινά εκεί που αρχίζει η επίγνωση."
GM
by Georgia Megariti
Κεφάλαιο 1: Ο Φόβος
Ο φόβος δεν είναι μόνο σκέψη, είναι ενεργοποίηση σώματος, νου και συναισθήματος.
Η σκιά που σαμποτάρει τη θρέψη.
Ο φόβος είναι ένας φυσικός μηχανισμός επιβίωσης.
Όμως, όταν παραμένει ανεπίγνωστος, γίνεται φίλτρο μέσα από το οποίο βλέπουμε το σώμα, το φαγητό, τον εαυτό μας.
Σ' αυτή την ενότητα θα δουλέψουμε την αναγνώριση του φόβου στις καθημερινές διατροφικές συμπεριφορές.
Άσκηση: Ο τροχός της ζωής
Κατανομή φόβου σε βασικούς τομείς της ζωής (σχέσεις, σώμα, εργασία, αυτοεικόνα, απόλαυση κ.λπ.)
Ασκηση 1: Αναγνώρισε τον Φόβο πίσω από το Φαγητό
Όταν νιώσεις την ανάγκη να φας, αφιέρωσε μια στιγμή να αναρωτηθείς...
- Τι φοβάμαι ότι θα νιώσω αν δεν φάω;
- Τι φοβάμαι ότι θα νιώσω αν φάω;
- Ποια είναι η αλήθεια;
Ερωτήσεις στοχασμού
- Σε ποιον τομέα ο φόβος εμφανίζεται πιο έντονα;
- Πώς επηρεάζει αυτό τη σχέση μου με το φαγητό;
- Αν μπορούσα να του δώσω φωνή, τι θα έλεγε ο φόβος μου;
- Ποια εικόνα μου έρχεται στο νου όταν σκέφτομαι τη λέξη «φόβος»;
- Ποιο ήταν το πρώτο διατροφικό μου «τραύμα» που συνδέεται με φόβο ή έλεγχο;
- Τι φοβάμαι ότι θα συμβεί αν φάω ελεύθερα;
- Ποια συναισθήματα κρύβει ο φόβος μου στην πραγματικότητα;
- Αν ο φόβος μου είχε σώμα, πού θα τον ένιωθα μέσα μου;
Η δική μου διαδρομή σε αυτό το κεφάλαιο
Γράψε ελεύθερα ό,τι αναδύθηκε μέσα σου: σκέψεις, συναισθήματα, ερωτήματα, εικόνες, φράσεις. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.
"Δείπνο χωρίς φόβο"
Απόψε ή αύριο, φτιάξε ένα γεύμα ή ένα μικρό σνακ και φάτο με συνειδητή πρόθεση να μην φοβηθείς τίποτα.
Χωρίς ενοχές, χωρίς μέτρημα, χωρίς έλεγχο.
Απλώς παρατήρησε:
– Τι ένιωσες πριν; – Πώς ένιωσες κατά τη διάρκεια; – Πώς ένιωσες μετά;
Ο φόβος τρέφεται από τη σιωπή. Η επίγνωση τον λυγίζει
"Δεν φοβόμαστε το φαγητό. Φοβόμαστε αυτό που θα νιώσουμε αν δεν φάμε. " Γεωργία Μεγαρίτη
Άσκηση – Καθρέφτης & Εσωτερικός Διάλογος
Δεν πρέπει να φάω γλυκά το βράδυ.
Το σώμα μου με καθοδηγεί με σοφία
Ερωτήσεις Στοχασμού:
- Ποια διατροφική πεποίθηση επαναλαμβάνω εδώ και χρόνια χωρίς να την έχω αμφισβητήσει;
- Από ποιον ή από πού την υιοθέτησα;
- Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η πεποίθηση στη σχέση μου με το φαγητό ή το σώμα μου;
- Αν μπορούσα να την αποδομήσω, τι θα έλεγα στον εαυτό μου;
- Ποια "πρέπει" ακούγονται πιο δυνατά μέσα μου όταν τρώω;
- Ποια πεποίθηση με περιορίζει περισσότερο στο να νιώσω ελευθερία στη θρέψη;
- Πώς νιώθει το σώμα μου όταν υπακούω σε μια περιοριστική πεποίθηση;
- Αν με καθοδηγούσε η αγάπη και όχι ο φόβος, τι θα πίστευα για το φαγητό μου;
Η δική μου διαδρομή σε αυτό το κεφάλαιο
Γράψε ελεύθερα ό,τι αναδύθηκε μέσα σου.
Διάλεξε μία περιοριστική πεποίθηση που σε καθοδηγεί (π.χ. «Δεν πρέπει να φάω υδατάνθρακες το βράδυ») και για μία ημέρα, δοκίμασε να την αμφισβητήσεις στην πράξη.
Άκου το σώμα σου. Κατέγραψε τι ένιωσες όταν δεν υπάκουσες.
Η σκέψη δεν είναι νόμος. Είναι συνήθεια.
"Δεν είμαστε ό,τι τρώμε. Είμαστε ό,τι πιστεύουμε για το φαγητό." Γεωργία Μεγαρίτη